 |
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
De 'vlootschouw' en aankoop van de boot... Begin 2020 stond de boot (toen nog 'Seenimf') al ruim een jaar te koop. Ik was er in 2019 en begin 2020 al 3x gaan kijken. Ook na het bekijken van andere, vaak jongere boten, kwam ik toch weer terug bij de Etap 28i uit 1988 in Warns. En niet alleen omdat deze al een aantal malen in prijs was verlaagd en daardoor langzaam maar zeker binnen bereik kwam. 
Ik denk dat de boot lang te koop lag omdat deze er aan de buitenkant erg beroerd uit zag. En met beroerd bedoel ik dan vooral de totaal versleten anti-slip delen die omkrulden in combinatie met een groene uitslag van de alg over de boot.Maar daaronder zat een in basis keurige boot, met een zeer solide en goed gebouwde romp. Na het nodige overleg met de verkopende tussenpartij en, na aandringen bij de verkopende partij, met de toenmalige eigenaar, werd de boot aangekocht. Daarbij, en bij de eerste trip naar de thuishaven in Harderwiijk, ging best wat mis. Lees hieronder het hele verhaal, het is 'ter lering ende vermaak' gepubliceerd in oa. Zeilen Magazine en in het magazine van de Nederlandse Vereniging van Toerzeilers. 'Liefde maakt blind...' De zoektocht naar, en de aankoop van een Etap 28i Het water trekt. Al vanaf kinds af aan. Mijn ouders lieten eens een casco motorboot bouwen, die mijn vader in onze achtertuin zelf afbouwde. Prachtige avonturen leverde dat op voor mij als kind van toen tussen de 5 en 8 jaar. Ook werd er veel gezeild, en dat bleef hangen. Vanaf ongeveer 2004 was ik met m'n gezin regelmatig op het water in Canadese kano en kajak en kwam er ook weer een zeilbootje, een Midget van 15 voet. Dat beviel en al snel werd deze ingewisseld voor een Jaguar 22, ook op een trailer. Nadat de kinderen hier niet meer samen in de punt konden (of wilden) slapen werd de Jaguar verkocht en kwam er een periode van ca. 8 jaar zonder zeilen. In 2017 wilde ik echt weer het water op. Het trok als een bezetene. Ik ging op zoek naar een 22 voets boot en vond een prachtige Friendship 22 met inboard diesel. Deze boot bracht het watergevoel en het zeilen weer helemaal terug. Omdat ik de boot ook gebruik voor werk (oa. schrijven van een serie kinderboeken) kwam midden 2019 de wens aan iets meer comfort zodat aan boord verblijven voor meerdere dagen aaneengesloten prettig mogelijk zou zijn. Ik ging weer zoeken. Hield een 'vlootschouw' om helder te krijgen welke boot het beste bij mij en mijn wensen zou passen. Het werd een Etap 28i en ik startte mijn zoektocht naar een 28i die binnen mijn (beperkte!) budget zou passen. Alle te koop staande Etap 28i's werden in kaart gebracht, een enkele die dicht bij het budget kwam werd bezocht. De eerste was een 28i uit 1988. Ik bezocht de boot midden 2019 bij Yacht Centre Warns, de boot lag er aan een steiger. Ik kreeg de sleutel mee, en kon zelf de boot gaan bekijken. Het voelde goed. De vlootschouw had inderdaad de boot opgeleverd die als een warme jas paste. Alles klopte. Er volgden nog enkele bezichtigingen, maar allen vielen af door toch te hoge prijs, te diep stekende kiel (1,6m ipv 1,15m) of ronduit zichtbaar niet netjes mee omgegaan. Ik kwam nog 2 keer terug bij de Etap in Warns. Hij stond al lang te koop, was een paar keer in prijs gedaald en ik kon er niet goed de vinger op krijgen: de boot hoorde rond de 22.000 euro te kosten, maar werd nu aangeboden voor 16.000 na meerdere keren al in prijs gezakt te zijn. Wat was er aan de hand? Ik wilde de eigenaar graag spreken, maar dat mocht niet van bemiddelaar Yacht Centre Warns. Ik kon mijn vragen stellen, en die zouden dan door YCW aan de eigenaar worden doorgestuurd. En zo ging het. En ik kreeg mijn antwoorden per email. Het antislipdek van de boot was erg slecht en werd snel slechter. Het krulde op veel plekken al flink om. Ik begin te vermoeden dat dit de reden was dat veel kopers afhaakten. Het zag er niet uit. Maar als je daardoorheen keek, zag je een boot die in basis solide is en door de eigenaar met zorg was behandeld. Ik wilde graag aanwezig zijn bij de tewaterlating na de winter, en gaf dat aan bij YCW. Feitelijk was het een krijgslist omdat ik met de eigenaar van gedachten wilde wisselen. Ik wilde het verhaal achter de boot en de eigenaar horen. Schoorvoetend ging men akkoord. Misschien had men door dat ik echt graag de eigenaar zou ontmoeten die daarbij ook aanwezig zou zijn? Een goed gesprek met de eigenaar leek mij relevant. Ik wilde de ins- en outs van de boot weten. En hoe de eigenaar ermee was omgegaan. En zo kwam ik in een dialoog, op gepaste afstand ivm Corona, veel te weten over de boot. Ook dat de motor een historie van 'onregelmatig lopen' had gehad. Maar dat was opgelost: de dieseltank was net volledig geleegd en opnieuw gevuld met V-Power diesel, want het tanken van eco-diesel zou de oorzaak zijn geweest van het onregelmatig lopen. YCW gaf bovendien aan dat het voor hen helder was dat de opvoerpomp aan vervanging toe was. Dit zou dan ook zelfs bij aankoop van de boot nog worden gedaan. Terug thuis werd ik onrustig. De boot was, wat schip en prijs betreft, precies wat ik zocht! Maar wat was er aan de hand, waardoor ik de boot op dat moment voor 16.000 euro (incl. 1000 euro bemiddelingskosten) kon overnemen? Er was iets. Er moest iets zijn. Het bleef knagen. Was het treurige antislipdek de oorzaak? Of het gegeven dat er nog liggeld betaald moest worden aan de haven? (daar was ook iets mee bleek in de dialoog met de eigenaar). Intussen had ik mijn Friendship 22 te koop gezet, en toen deze verrassend snel werd verkocht 'brandde het budget in mijn zak'. Ik had gespaard en samen met de opbrengst van de Friendship zou ik de aankoop van de Etap net aankunnen. Ik nam contact op met de eigenaar en het werd mij helder dat hij 15.000 euro voor de boot wilde hebben. Bemiddelaar YCW zou aanvankelijk 1600 euro willen hebben, maar zou genoegen nemen met 1000 euro. Ik begreep niets van de wijze waarop de prijs vaak werd aangepast, en dat er iets zou zijn bleef knagen. Toch besloot ik de gok te wagen. En kocht de boot! 'Langs de rand van het ravijn groeien de mooiste bloemen!' denk ik dan maar. Op de dag van overdracht was mijn voorwaarde dat ik de boot nog eens in de kraan wilde hebben, voor een grondige inspectie van romp, kiel, saildrive en huiddoorvoeren. Met veel tegenzin ging bemiddelaar akkoord. Er werd een tijd van 13:00uur afgesproken. Natuurlijk was ik er ruim eerder, maar men liet mij wachten tot 13:45uur. Niet chique. De inspectie in de kraan leverde een beeld op waar ik uitstekend mee kon leven: de romp was okee, de boot stond zonder enige vervorming op zijn kiel, 1 huiddoorvoer net boven de waterlijn zat los. Daar kreeg ik geen buikpijn van. De boot ging weer te water, de koopovereenkomst werd op afstand door de eigenaar getekend, geld overgemaakt. De deal was rond. Ik zou de boot vervolgens naar Stavoren varen, van waaruit ik de volgende dag met zeilvriend Eric de route over IJsselmeer, Ketelmeer via Veluwemeer naar mijn haven in Harderwijk zou afleggen. Samen met mijn echtgenote bracht ik spullen aan boord, en startte de motor zodat deze kon warmdraaien. Na enkele minuten zakte het toerental wat in en sloeg de motor af. De bemiddelaar kwam net aanlopen en ik vroeg hem of ik mij zorgen moest maken. Hij lachte en zei dat dit geen probleem was: gewoon even starten. Dat lukte, zij het na lang doorstarten, dus het leek opgelost. Over dat vrij lang doorstarten zei bemiddelaar nog dat dit normaal was bij een Volvo motor. Ik gaf hem het voorbeeld dat ik bij mijn vorige Yanmar maar kort op de startknop hoefde te drukken, en de motor dan direct goed liep. Maar een Volvo moest je iets langer doorstarten begreep ik nu. Mijn echtgenote ging met de auto terug naar huis, ik gooide los en vertrok richting Stavoren. Nog voordat ik de haven uit was sloeg de motor weer af. Hij startte weer en ik draaide het vaarwater op richting de brug van Warns. Op dat stuk sloeg de motor enkele malen af, en ik overwoog terug te keren om dit aan te kaarten bij de bemiddelaar. Ik kreeg het 'spaans benauwd' omdat er dus mogelijk toch iets goed mis was! Had ik toch een kat in de zak gekocht? Na de laatste keer herstarten, vlak voor de brug, liep de motor eigenlijk best goed. De brug ging open en ik besloot door te zetten. Hoofdargument: ik bedacht dat er mogelijk nog oude eco-diesel in de leiding kon zitten die nog voor het onregelmatige lopen zorgde. Die oude diesel was nu wellicht opgebruikt, waardoor de motor langzaam maar zeker beter zou gaan lopen. Tot aan Stavoren ging het toen redelijk. De motor sloeg een enkele keer af, maar het leek steeds beter te gaan. Ik meerde af aan de steiger even buiten de haven (die was dicht ivm Corona). Ik zette de zeilen op de boot en bracht hier de nacht door. De volgende ochtend vetrok ik met mijn zeilvriend voor het eerste rak over het IJsselmeer. Omdat er nauwelijks wind stond gingen we op de motor, en nadat hij bij het uitvaren wel een keer afsloeg, liep hij verder goed tot bij het keerpunt bijna midden op het IJsselmeer vanwaar we op Urk konden koersen. Bij het keerpunt zakte het toerental weer flink in, en ook bij volgas liep de motor nog maar net. Hij sloeg weer af en herstarten lukte na erg lang aanhouden. Vanaf dat moment ging het goed. De motor sloeg niet meer af en we gingen langs Urk, het Ketelmeer op en vervolgens het Veluwemeer. Omdat de wind wat aantrok besloten we de zeilen te hijsen en de boot kwam onder een lichte helling te liggen. Daarop sloeg de motor, nog voordat ik hem zelf kon afzetten, uit zichzelf af. Herstarten lukte met geen mogelijkheid en we gingen aan de slag met een plan om toch zeilend Harderwijk te halen. De box zou niet lukken, maar de kade bij Harderwijk Maritiem dacht ik te kunnen halen. Ik belde de werf, waar ik van Etap specialist Luco nog goede adviezen kreeg om de motor nog aan de praat te krijgen, maar ook met deze hulp wilde de motor niet meer starten. Het leven was eruit. Eenmaal aangemeerd alles opgeruimd en naar huis. Pijn in de buik, want wat was er aan de hand? Minimaal zou het tot niet geplande kosten gaan leiden. Niet fijn! Thuis schuimde ik internet af naar soortgelijke problemen. Ik vond een rode draad: vervuiling in de tank als gevolg van bacteriën. Maar die was geleegd, schoongemaakt en opnieuw gevuld had men mij verzekerd. Terugkoppeling van de belevenissen naar bemiddelaar en vorig eigenaar leverde een bericht op van de bemiddelaar: de opvoerpomp, die zou het probleem zijn! Hij had dit recentelijk precies zo bij een ander schip gehad, zei hij. Ik kon de opvoerpomp komen ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Ik naar Warns, pomp opgehaald en door naar Harderwijk om de oude pomp te demonteren en nieuwe te monteren. Na ontluchtsessie van de motor verwachtingsvol op de startknop gedrukt, maar de motor wilde niet aanslaan. Nog eens ontluchten, weer starten, niets. Mijn vermoeden op een verstopt brandstofsysteem nam weer toe. Het leek alsof starten leidde tot een vacuüm in de brandstoftoevoer. Ik besloot op basis van alle informatie die ik eerder op internet had gevonden dat ik bij het begin moest beginnen: het brandstofsysteem. Ik besloot de tank leeg te pompen, deze te demonteren en mee te nemen naar huis zodat ik hem op de werkbank goed kon onderzoeken. Zo wilde ik een inspectieluik aanbrengen om eens en voor al de tank goed te kunnen inspecteren / onderhouden. Al bij het leegpompen viel op dat er veel drap, ik leerde online dat dit sludge gemoemd wordt, meekwam met de diesel. En nadat het inspectieluik was ingezaagd bleek op de bodem een dikke laag van die sludge te liggen. Het was snel helder dat dit, in combinatie met een brandstof opening die strak tegen de bodem eindigde (productiefout?), er minimaal voor had gezorgd dat er nauwelijks brandstof kon worden aangezogen. Dit verklaarde ook dat bij het in helling komen van de boot, de zaak direct verstopt raakte. Ik reinigde de tank volledig, bracht de brandstofopening (pijpje in de tank) terug tot ca. 2 cm. boven de bodem en monteerde hieromheen een filter van RVS gaas. Na alles op de boot weer gemonteerd te hebben, blies ik de brandstofleiding in omgekeerde richting nog eens goed door met perslucht (weer veel drap in de leiding tussen tank en groffilter / waterafscheider), dat gelukkig in de opvangbak terecht kwam. Na aansluiten en ontluchten van het systeem: liep de motor (echt waar!) na een korte druk op de startknop! Ook een Volvo kon dus gewoon snel starten! Waarom was mij dan verteld dat het normaal was dat je langer moest doorstarten? Het werd me snel duidelijk dat men mij niet had mogen laten vertrekken, wetende dat er een historie was met een onregelmatig lopende motor. Dit werd me ook nog fijntjes ingepeperd door een deskundige (die ik hier even niet bij naam noem) die aangaf dat ik de boot direct bij eerste keer afslaan al had moeten aanmeren om de bemiddelaar / eigenaar het te laten oplossen. Maar ik had dat verhaal met die eco-diesel in mijn hoofd, dus dacht ook een juiste keuze gemaakt te hebben: de motor ging na de brug in Warns immers ook echt beter lopen… Maar ook: 'liefde maakt blind'! Je hebt net je volgende boot gekocht. Je wilt ermee op reis! En mijn echtgenote was inmiddels al weer een flink eind op weg naar huis. Die wil je dan niet gaan bellen en vertellen dat je shit hebt en 'mogelijk heb ik een miskoop gedaan'. Dat is niet fijn voor je relatie. Intussen ontstaat een conflict met de bemiddelaar. Die had mij niet mogen laten vetrekken. En we zijn drie weken verder en ik heb ook, zelfs na contact hierover, nog geen origineel van de koopovereenkomst ontvangen. Ik ben maar in contact gegaan met de eigenaar om onderling alsnog een keurige koopovereenkomst op te stellen. Samenvattend kunnen hier enkele lessen uit geleerd worden.
Deskundigen roepen naar mij 'je had de boot gewoon moeten laten keuren'. Dat zou kunnen, maar met die investering erbij was de aankoop onmogelijk geworden. Ik ben, al zeg ik het zelf, een verdraaid handige vent en kocht bewust een boot voor een scherpe prijs, wetende dat de boot de komende jaren links en rechts enige liefde nodig zou gaan hebben. En dat vind ik dan okee. Ik weet dat ik een zeker risico loop. Maar dat staat los van bovenstaand verhaal over een motor waar duidelijk iets mis mee was, wat door bemiddelkaar en eigenaar als 'afgehandeld' werd gecommuniceerd. En oh ja: 'je had een deskundige het motor probleem moeten laten oplossen!' hoor ik al roepen. Hier ben ik van mening 'ken uw schip'. Ik ben in korte tijd door een flinke leercurve gegaan die mij nu het goede gevoel geeft precies te begrijpen hoe de motor van tank t/m uitlaat in elkaar zit. Ik vind dat elke schipper in geval van calamiteit zou moeten weten wat er mis is zodat noodreparatie met een beetje geluk mogelijk is. En dit geldt niet alleen voor de motor maar voor het gehele schip. Inmiddels is het probleem dus opgelost en geniet ik met hele volle teugen van de Etap 28i. Wat een heerlijk schip! Maar bovenstaand avontuur gaat u nu niet meer overkomen! |
|
SEAFARI is lid van de Nederlandse Vereniging van Toerzeilers en van de Etap club. |
   |
|
|
|
  
|
|
SEAFARI Vogelweg 4A 6862 GH Oosterbeek t. 026 495 02 02 KvK: 09220428 BTW id. NL001861568B92 |
etap@seafari.nl |
|
||||